Een verhaal over de noodzaak om God’s Liefde samen een plek te geven in ons hart en in ons leven, als voorwaarde om haar helemaal te kunnen kennen.
Een groepje mensen zit gezellig te tafelen in een grote woonkamer. Sommigen lekker zacht op de bank, anderen op een stoel, weer anderen heel ongedwongen op het tapijt. Allemaal rondom de lage theetafel, die vol staat met allerlei lekkers – een compleet feestmaal, de sfeer is er ook naar.
Er zitten ook kinderen bij, iedereen is gezellig in gesprek met elkaar terwijl de handen regelmatig naar de borden en schalen gaan, waarbij de mensen er ook op letten om de iets legere schalen aan te vullen met wat dichtbij hen in de vollere schalen ligt.
Af en toe haalt iemand een plat rond brood uit de keuken, vers uit de oven, en breekt het in grote stukken, die aan diverse personen om de tafel heen gegeven worden. Die breken het dan weer verder op in kleinere stukken, die ze aan de mensen naast hen geven, zodat ieder voorzien is.
Dan gaat de bel – iemand staat op om open te doen. Er ontbreekt namelijk nog een gast, die zal het wel zijn, denk iedereen.
Het is niet de gast, maar een koerier die voor de deur staat. Hij geeft een groot pak af en rijdt weg in een limousine.. Verbaasd zet degene die het zware pak in ontvangst neemt het neer in de hal, en loopt naar de woonkamer om te melden dat er een vreemd pak bezorgd is.
Meteen gaat de deurbel weer, en loopt dezelfde persoon gauw weer naar de deur: het is de langverwachte gast. Die wordt natuurlijk hartelijk begroet, en in de blijdschap van het weerzien wordt het pak vergeten. De gast gooit er ook meteen zijn jas op, de kapstok is immers vol, mooi plekje dus. De gast wordt vrolijk pratend naar de woonkamer begeleid, waar het feestelijk samenzijn nog gezelliger doorgaat nu iedereen er is.
De kinderen vervelen zich algauw en gaan een beetje rondlopen in het huis. Opeens komt er ééntje uit de hal, waar hij een gek pak gezien heeft dat “tik-tik, tik-tik” zegt. Éen van de volwassenen gaat het pak bekijken, en inderdaad: “tik-tik, tik-tik” komt eruit. Er staat op: “voor jullie allemaal, van jullie Schepper”.
Het pak wordt binnen op de tafel gezet, waar gauw wat plek gemaakt wordt. Er zitten ronde, een beetje mango-vormige pakjes in, goed omwikkeld met fruitpapier, zodat niet meteen te zien is wat het is. Ieder van de aanwezigen krijgt er één in handen – er zijn er genoeg van.
Ze maken de pakjes open, en ontdekken dat er een hartvormig iets in zit, wat wonderlijk genoeg echt klopt. Niemand snapt hoe dat kan. De harten zijn een beetje dof, niet overal even mooi glanzend. Ieder begint zijn hart op te poetsen met een stukje loshangende kleding of iets anders. Op een bepaald moment zegt iemand: “hee, er staat iets op!”
Er staat: “dit is een extra portie Liefde, die jullie nodig zullen hebben om de volgende uitdaging in jullie leven aan te kunnen”.
Terwijl de mensen zich afvragen wat dat betekent, en wat ze ermee zullen doen, vindt een kind wat pas kan lezen een briefje onderin de doos. Hij brengt het naar zijn moeder, en samen lezen ze wat erop staat: “dit werkt alleen als iedereen meedoet”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten