Op 6 oktober 2011 hadden we onze tweede cursus-avond, met als thema: Verbondenheid
Na iedereen verwelkomd te hebben, vroegen we even kort na hoe de vorige avond bevallen was: iedereen vond het een geslaagde ontmoeting, die veel interessants naar boven had gebracht.
Eén van onze deelneemsters las deze tekst voor. Dit was ook onze voorkeur: een tekst komt veel meer tot leven als hij voorgedragen wordt door iemand die er een band mee heeft, zodat we zoveel meer horen dan alleen maar woorden.
Mogen alle schepselen gelukkig zijn!
Zwak of sterk, van hoog, middelmatig of laag aanzien,
klein of groot, zichtbaar of onzichtbaar,
dichtbij of ver weg, levend of nog ongeboren.
Mogen zij allemaal volmaakt gelukkig zijn!
Laat nergens iemand tegen een ander liegen of een ander wezen minachten.
Moge niemand uit woede of haat een ander kwaad toewensen!
Laten we alle schepselen koesteren zoals een moeder haar enig kind!
Mogen onze liefdevolle gedachten de hele wereld doordringen, boven, beneden, geheel en al
zonder beperking.
Onze liefde zal geen obstakels kennen
een grenzeloze menslievendheid voor de hele wereld,
onbeperkt, vrij van haat of vijandigheid.
Of we u staan of lopen, zitten of liggen,
zolang we wakker zijn, moeten we deze liefde laten gedijen in ons hart.
Dit is de edelste leefwijze.
Na een korte uitwisseling van wat deze tekst bij enkele deelnemers opriep, zijn we overgegaan naar een andere tekst: het verhaal van de ring:
Een man had drie zonen. Hij was de gelukkige bezitter van een ring met magische krachten, die zijn drager altijd succes en wijsheid bracht. Dit was al eeuwen zo gegaan, en iedereen wist dat het zo was. De ring werd ook iedere keer weer door de vader aan zijn meest geliefde zoon doorgegeven, als erfstuk. Dat was traditie, een eeuwenlange familietraditie.
Deze vader kon niet kiezen tussen zijn drie zonen - hij hield van elk evenveel, en wou niet dat de ring ruzie tussen hen zou creëren als hij er niet meer was. Daarom koos hij voor een andere oplossing:
Deze vader kon niet kiezen tussen zijn drie zonen - hij hield van elk evenveel, en wou niet dat de ring ruzie tussen hen zou creëren als hij er niet meer was. Daarom koos hij voor een andere oplossing:
Hij liet de ring twee keer precies namaken een handige smid, en bewaarde die op een geheime plek. Toen hij voelde dat zijn tijd gekomen was, riep hij telkens één zoon bij zich zonder dat de anderen erbij waren, en gaf hij elk van hen een ring, met de opdracht die goed te gebruiken, en pas te gaan dragen op de dag van de vader zijn begravenis. Elke zoon dacht dat hij de meest geliefde was, want hij had immers de ring gekregen, dé ring, die unieke ring met al zijn zegen. Ze zagen elk de mooist denkbare toekomst vóór zich: "wat een eer dat IK degene ben die de traditie mag voortzetten, wat moet Vader een vertrouwen in me hebben!".
Hoe groot was hun verrassing, toen ze alledrie op de begravenis-ceremonie verschenen met een ring om!
Ze wisten niet wat ze daarmee aan moesten, want dit klopt toch niet? Eén moest de echte zijn, en de andere twee nep. Ze stapten naar de rechter, die maar moest helpen om dit op te lossen, want dit kon tot flinke ruzie leiden. Alle mensen aan wie ze het al gevraagd hadden, zelfs de smid en de juweliers, konden niet zeggen welke de echte ring was!
De rechter overwoog de zaak heel goed, voordat hij tot zijn uitspraak kwam: het was hem duidelijk dat hun vader evenveel van hen alledrie had gehouden. Dát moesten ze maar vooral in gedachten houden. Alle drie zijn zonen waren hem even dierbaar, en het zou een mooi eerbetoon zijn aan hun vader als ze zich daar ook naar zouden gedragen.
"Ja maar, hoe zit het nu met de kracht van de ring? Die ringen kunnen toch niet ineens alledrie dezelfde kracht hebben? Wie van ons zal nu degene zijn die mag rekenen op extra rijkdom en wijsheid in zijn leven?"
De rechter gaf een uiterst slim advies: er zat niets anders op dan dat ze ieder voor zich een manier vonden om in hun leven te laten zien dat zij het waren die de ring waard waren. De praktijk zou het beste bewijs leveren. Wie weet was het zelfs mogelijk om elkaar daarbij te helpen, en de zegen zo nog veel groter te maken? De broers stonden versteld: eerst voelden ze zich bedrogen: dit hadden ze echt niet verwacht.
Maar later, naarmate de tijd vorderde ... wat denk je dat ze deden?
Wat zou jij doen? Hoe gaan wij met elkaar om, hoe geven wij vorm aan de gedachte dat er wijsheid, liefde en rijkdom in overvloed zou kunnen zijn? Geloven wij dat echt? Gedragen wij ons daar ook naar?
............................
Hoe groot was hun verrassing, toen ze alledrie op de begravenis-ceremonie verschenen met een ring om!
Ze wisten niet wat ze daarmee aan moesten, want dit klopt toch niet? Eén moest de echte zijn, en de andere twee nep. Ze stapten naar de rechter, die maar moest helpen om dit op te lossen, want dit kon tot flinke ruzie leiden. Alle mensen aan wie ze het al gevraagd hadden, zelfs de smid en de juweliers, konden niet zeggen welke de echte ring was!
De rechter overwoog de zaak heel goed, voordat hij tot zijn uitspraak kwam: het was hem duidelijk dat hun vader evenveel van hen alledrie had gehouden. Dát moesten ze maar vooral in gedachten houden. Alle drie zijn zonen waren hem even dierbaar, en het zou een mooi eerbetoon zijn aan hun vader als ze zich daar ook naar zouden gedragen.
"Ja maar, hoe zit het nu met de kracht van de ring? Die ringen kunnen toch niet ineens alledrie dezelfde kracht hebben? Wie van ons zal nu degene zijn die mag rekenen op extra rijkdom en wijsheid in zijn leven?"
De rechter gaf een uiterst slim advies: er zat niets anders op dan dat ze ieder voor zich een manier vonden om in hun leven te laten zien dat zij het waren die de ring waard waren. De praktijk zou het beste bewijs leveren. Wie weet was het zelfs mogelijk om elkaar daarbij te helpen, en de zegen zo nog veel groter te maken? De broers stonden versteld: eerst voelden ze zich bedrogen: dit hadden ze echt niet verwacht.
Maar later, naarmate de tijd vorderde ... wat denk je dat ze deden?
Wat zou jij doen? Hoe gaan wij met elkaar om, hoe geven wij vorm aan de gedachte dat er wijsheid, liefde en rijkdom in overvloed zou kunnen zijn? Geloven wij dat echt? Gedragen wij ons daar ook naar?
............................
Daarna kregen de deelnemers een lijstje met onderstaande vragen, waarvoor ze eerst even de tijd kregen om alvast wat gedachten te noteren, voordat ze in de grote groep overgingen op het met elkaar delen van hun antwoorden hierop. Dit bracht heel levendige gesprekken op gang tussen de verschillende deelnemers, wat ons achteraf heeft doen besluiten dat deze vragen beter in kleinere groepjes besproken hadden kunnen worden, omdat iedereen dan meer tijd heeft om aan het woord te kunnen komen.
Praktische noot: De volgende keer gaan we gewoon een paar voorbeelden geven in de grote groep, zodat iedereen makkelijker op hetzelfde spoor komt, zonder dat het teveel tijd kost en de agenda in gevaar brengt. Dit naar aanleiding van een tijdens de presentatie uitgesproken behoefte aan meer duidelijkheid door diverse cursisten - waarvoor wij hen uiteraard dankbaar zijn, want uiteindelijk leren wij samen door te doen wat de meest geschikte vorm van deze thema-gerichte bijeenkomsten kan zijn., ook voor toekomstige cursussen van heel groot belang.
2) Vragen:
- Met wie of wat voel je je verbonden?
- Wat is de basis van die verbondenheid?
- Is deze verbondenheid zichtbaar/voelbaar voor de mensen om jou heen?
--> Hoe uit zich dat?
--> Hoe uit zich dat?
Pauze.
Gebed van Franciscus
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Waar haat het hart verscheurt,
laat mij liefde brengen.
Waar wordt beschuldigd,
laat mij vergeving schenken.
Waar verdeeldheid mensen van elkaar vervreemdt,
laat mij eenheid stichten.
Waar twijfel knaagt,
laat me geloof brengen.
Waar dwaling heerst,
laat me waarheid uitdragen.
Waar wanhoop tot vertwijfeling voert,
laat hoop doen herleven.
Waar droefenis neerslachtig maakt,
laat me vreugde brengen.
Waar duisternis het zicht beneemt,
laat me licht ontsteken.
Waar haat het hart verscheurt,
laat mij liefde brengen.
Waar wordt beschuldigd,
laat mij vergeving schenken.
Waar verdeeldheid mensen van elkaar vervreemdt,
laat mij eenheid stichten.
Waar twijfel knaagt,
laat me geloof brengen.
Waar dwaling heerst,
laat me waarheid uitdragen.
Waar wanhoop tot vertwijfeling voert,
laat hoop doen herleven.
Waar droefenis neerslachtig maakt,
laat me vreugde brengen.
Waar duisternis het zicht beneemt,
laat me licht ontsteken.
Maak dat wij niet zozeer zoeken
om getroost te worden,
als wel om te troosten.
Om begrepen te worden
als wel om te begrijpen.
Om bemind te worden
als wel om te beminnen.
om getroost te worden,
als wel om te troosten.
Om begrepen te worden
als wel om te begrijpen.
Om bemind te worden
als wel om te beminnen.
Want wij ontvangen door te geven.
Wij vinden door onszelf te verliezen.
Wij krijgen vergeving door vergeving te schenken
en wij worden tot eeuwig leven geboren
door te sterven.
Wij vinden door onszelf te verliezen.
Wij krijgen vergeving door vergeving te schenken
en wij worden tot eeuwig leven geboren
door te sterven.
Amen.
3) Gesprekken in twee groepjes aan de hand van de kaartjes en symbolen.
Inleiding: Het eerste deel van deze avond is gegaan over verbondenheid met mensen. Mensen kunnen zich ook mede laten leiden door hun verbondenheid die buiten mensen omgaat, bijvoorbeeld een verbondenheid met een hogere macht, of het zich verbonden voelen met een spirituele leraar. Mensen kunnen zich ook laten inspireren door uitspraken, teksten, of wijze mensen uit het verleden en zich daarmee verbonden voelen.
Dit gaan we nu samen verkennen aan de hand van een serie vragen die we niet allemaal hoeven te beantwoorden: ieder mag iemand kiezen aan wie hij/zij een vraag stelt, en degene die geïnterviewd is stelt dan weer een vraag naar eigen keuze aan de volgende deelnemer.
Vragen:
- wat geef je graag aan anderen?
- waarvoor zou je door het vuur aan?
- wie/ wat helpt jou om je angst/ bezorgdheid te overwinnen?
- voel jij je verbonden met een hogere macht?
- wanneer voel jij je ergens thuis?
- welk gevoel krijg je als je aan een goede vriend/ vriendin denkt?
- waar of aan wie ben je gehecht?
Deze gesprekvorm beviel heel goed, en liet veel ruimte voor aanvullende vragen naarmate men dingen tegenkwam die de interesse wekten. Ieder kreeg voldoende tijd om mee te doen en het naar elkaar toegroeien ging zonder moeite zijn gang, omdat we ook op elkaar letten op momenten dat een gevoelige snaar geraakt werd. We kwamen dan ook verrijkt weer naar de kring, waar we even terug rapporteerden en toen overgingen naar het afsluitingslied, omdat we een beetje waren achtergeraakt op de planning.
4) Afsluiting.
De cursusleidster van de dag vertelde even kort over wie Ruth was, en met hoeveel vertrouwen in en liefde voor haar schoonmoeder ze de reis naar het voor haar zo vreemde land ondernam, alles wat ze kende achterlatend nadat haar man overleden was.
Lied van Ruth, gezongen door Stef Bos (check Youtube).
Maar jou land is my land
jou volk is my volk
jou taal is my taal
jou God is my God.
Jou droom is my droom
jou pad is my pad
jou toekoms is my toekoms
jou hart is my hart.
My deel is jou deel
my brood is jou brood
jou lewe is my lewe
jou dood is my dood.
En wanneer die donker kom
en jou mense my ontwyk,
sal ek my liefde gee
totdat die haat verdwyn.
Want jou huis is my huis
jou angs is my angs
jou stilte is my stilte
jou land is my land.
Dit lied paste heel goed op deze plek, en op verschillende gezichten was af te lezen dat men zich er ook echt door liet raken - geslaagd!
Ter afsluiting kreeg ieder ook een tekst mee voor de volgende avond: over Verzoening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten