Levensthema's

Er was eens ... een groepje mensen, van diverse kanten bijeengesprokkeld via elkaar overlappende netwerken van vrienden en kennissen, dat begin 2011 besloot om samen een cursus Interreligieuze Communicatie te volgen.

Deze eerste cursus vond plaats op diverse locaties: nu eens in een kerkgebouw, dan weer in een moskee. De inhoud was ontleend aan een proefschrift van dialoogdeskundige mw. Mijke Jetten van de Radboud Universiteit in Nijmegen.

Wie een idee van de inhoud wil krijgen, kan deze link volgen: Nieuwegen.nl - daar staat allerlei materiaal wat ook gewoon gedownload kan worden (de cursus telt ongeveer 100 blz.).

Aan het einde van deze cursus, die sterk gericht was op het vergelijken van punten uit christendom en islam, merkten we dat dit voor ons best een beetje beperkend aanvoelde. We wilden ook graag ruimte scheppen voor mensen van andere levensovertuigingen, en een minder theoretische aanpak leek ons ook wel het proberen waard.

Na enig overleg over hoe of wat, besloten we verder te gaan op basis van thema's die we vanuit onze eigen interesse zouden inbrengen, zoals: vrijheid, vrede, verbondenheid, verzoening, etcetera. Hieronder bieden we jullie een kijkje in een paar van onze meetings, dit alles niet alleen ter lezing maar ook ter inspiratie natuurlijk!

_______________________________________________________________________

Ons hoofdthema was: samen op reis ... samen thuiskomen

We gaan met elkaar op verkenning, en ontdekken we al wandelend aspecten van onszelf en de ander. 

Doel: na deze serie kunnen zeggen dat we ons beter thuis voelen bij de ander ... en ook bij onszelf.

1e avond: onze weg in het leven.

Toen iedereen gezellig kennisgemaakt had en op zijn plek zat, deden we een openingsrondje en lazen we een paar korte teksten uit diverse levensbeschouwelijke richtingen. Een paar groepsleden gaven hun reactie hierop, en daarna gingen we ons buigen over de centrale vraag voor deze meeting:  Wat is jouw hoofdkoers in je leven? Wat neem je daarbij mee als uitrusting?

Wij splitsten ons op in groepjes, en pakten als opwarmertje elk een paar van de bij dit thema uitgezochte fotokaartjes die op tafel lagen. We begonnen om beurten te vertellen over onze keuze van kaartjes, op de manier van het spel “  ik ga op reis en neem mee …”

Vragen die we in ons hoofd namen bij het uitzoeken daarvan:

- Jij bent op een spannende, uitdagende reis en wat heb je nodig om deze reis te voltooien?

- Wat neem je mee en wat vind je onderweg?

- Vertaal dit naar je eigen levensloop; jouw reis door het leven.

- Wat maakt dat je deze reis maakt, en wat drijft je daarbij vooruit?

*** Pauze ***

Na de pauze hebben we aandacht gegeven aan het feit dat sommige deelnemers sommige delen uit de inleidende teksten (psalm 1 uit de Bijbel en soera 1 uit Koran) best kwetsend vonden overkomen op mensen die niet in een God geloven. Zij hoorden daarin deels duidelijk genoemd, deels als onderliggende gedachte de boodschap doorklinken dat mensen die niet in een God geloven verdoemd zouden zijn, er niet bij mochten horen, kortom: uitgesloten en uitgestoten werden - zowel van deelname aan de activiteiten van de gelovige groepen zelf als van de gedachte om 'als geslaagd mens te kunnen eindigen', en dus een zinvol leven te kunnen leiden, als waardevol medeburger gezien te kunnen worden.

Hieraan is door ieder die wat in te brengen had, in goede samenwerking de nodige aandacht gegeven. Het resultaat was dat we zo vanzelf op één van de basispunten van de gezonde dialoog met elkaar kwamen: 

Wat wij hier delen met elkaar is niet wat onze "geloofs- of levensbeschouwelijke systemen" over een bepaald onderwerp zeggen of in de menselijke groeigeschiedenis gezegd hebben, maar wat wij zelf ervaren en hoe wij zelf vorm geven aan ons wereldbeeld door die ervaringen in te kleuren en ergens in een raamwerk te plaatsen wat zin heeft voor onszelf, ons helpt onze weg door het leven te vinden, in een zo goed mogelijke harmonie met de mensen om ons heen.

Het woord 'goddelozen' wat aanleiding gaf tot dit samen verder zoeken, bleek ineens een goede sleutel te zijn om veel meer van onze persoonlijke beleving met elkaar te delen: zij die er iets over deelden, gaven daarbij meteen ook duidelijk aan dat ze dit woord vooral op zichzelf betrokken als ze het tegenkwamen. Het had voor hen de waarde gekregen van een uitnodiging tot zelf-reflectie, een jezelf afvragen of je nog wel nog op de weg zit die je gekozen hebt en zegt zo goed mogelijk te bewandelen. Een soort signaal-woord dus, wat ons even wakker kan doen schieten uit de droom dat alles lekker gaat, dat we absoluut goed bezig zijn - geen vuiltje aan de lucht. Dit spontane akkoord was een heel interessante ontdekking, en heeft ons als groep ook meteen een stap verder gebracht. Het was voor ons het bewijs dat goed leren omgaan met iets wat voor één van ons storend is, en in eerste instantie zelfs een soort schok-effect kan geven, bij doorzetten en in vertrouwen verder zoeken een heel nieuwe wereld van uitwisseling en inzichten kan opentrekken.

Toen we het over eens waren dat de veiligheid weer in stand was, verdeelden wij ons in 2 groepen, waarin opnieuw heel interessante gesprekken plaatsvonden, en we elkaar nog iets hebben leren kennen.

De vragen die we elkaar stelden: 

-          Ervaar je jezelf als iemand die op reis is?

-          Heb je invloed op die reis?

-          Voel je dat je die reis zelf gekozen hebt?

-          Zo niet, wie dan wel?

-          Hoe voel je je daarbij?

Daarna kwamen we weer bij elkaar en gaven we kort weer wat we in de groepjes beleefd hadden.

Ter afsluiting lazen we nog een gedicht van Oriah Mountain Dreamer voor en kozen we elk een fotokaartje wat we meegavan aan iemand van ons laatste gespreksgroepje. We vertelden daarbij wat we die persoon, die we nu immers alweer een stukje meer hadden leren kennen en waarderen, toewensten - op basis van dat wat we uit zijn/haar verhaal opgepikt hadden, wat indruk op ons gemaakt had.

We namen ook alvast een inspirerende tekst meer voor de volgende meeting, die over verbondenheid zou gaan.